Most wonderful time of the year

Na zes weken in het rustige, overweldigende Nieuw Zeeland, kwam ik vrijdagavond aan in het drukke, bruisende Sydney. Het hostel 'Wake up' klonk in eerste instantie erg leuk, maar de volgende dag drong het tot me door dat ik eigenlijk aan de naam al had kunnen weten dat de mensen hier nooit slapen en alleen maar feest vieren. Dat was dus even een omschakeling.

Gelukkig kon ik m'n frustratie kwijt bij twee Nederlandse meiden, waarmee ik samen inkopen ging doen voor kerstdag. 's Middags kreeg ik van Dianne een rondleiding door Sydney en zag ik dan eindelijk het beroemde opera house. Na een rondleiding door de stad besloten we met kerstavond uit te pakken en streken we neer op het terras met uitzicht op de harbour bridge waar we een pizza als chique avondmaal bestelde.

Zondag brak kerst aan en was ik heel benieuwd wat me te wachten stond. Met een volgeladen koeltas reisden we af naar het strand, waar we met meerdere Nederlanders hadden afgesproken. Eenmaal op het strand gingen de koeltassen open, werd er gebbq'd en genoten we van het lekkere weer. 's Avonds werd er een draaitafel in elkaar geflanst en leek het net alsof we op een festival stonden. Wat een gekke, maar geweldige kerst!

Tweede kerstdag, wat ze hier niet echt kennen, ging ik met Dianne naar Bondi Beach. Het beroemde strand bleek niet veel spectaculairder te zijn dan Scheveningen, maar een heerlijk dagje strand op tweede kerstdag maakte het wel weer heel speciaal. Ook wilde ik wel eens weten hoe het leven van een beach lifeguard er eigenlijk uitziet, dus vroeg ik een typische lifeguard het hemd van z'n lijf. Letterlijk, want na ons interessante gesprek pakte die z'n rescue board, deed ie z'n shirt uit en showde die me even hoe het er allemaal aan toegaat als er nood aan de man komt.

Toen ik voor het eerst het opera house zag, besloot ik dat ik dit populaire gebouw ook wel erg graag van binnen wilde zien. Daarom ging ik dinsdag samen met Suzanne naar een voorstelling. Het werd de voorstelling 'Circus 1903', die op dat moment speelde. Het klinkt nogal gek om naar het circus te gaan in het opera house, maar het was geweldig! De binnenkant van het opera house is erg modern maar niet heel speciaal qua architectuur, maar alsnog geweldig om gezien te hebben. Terug van de voorstelling had ik 's avonds best wel zin in wat chips en toevallig had ik nog een zak chips op m'n kamer liggen. Tot m'n verbazing was ie echter spoorloos verdwenen. Na m'n hele tas overhoopgehaald te hebben en duidelijk aan m'n kamergenoten te laten weten dat ik op zoek was naar m'n zak chips, staakte ik m'n zoektocht. Ik besloot de kamer uit te gaan, m'n tanden te poetsen en zonder een snack naar bed te gaan. Terug in m'n kamer hoorde ik ineens iemand chips eten. Ik keek naar de jongen onder mijn bed en ja hoor, daar zat meneer zonder enige schaamte mijn zak chips leeg te vreten. Ik was zo verbaasd en in shock, dat ik geen woord uit kon brengen. Een zak chips stelen tot daar aan toe, maar wie heeft de ballen om dat dan ook voor m'n neus op te gaan eten terwijl hij dondersgoed wist dat het mijn chips was? Ik was met stomheid geslagen.

De volgende dag had ik echter wel weer een mooi verhaal in de trein op weg naar de Blue Mountains, waar ik samen met Kris, Suzanne en Ilse heen ging. De Blue Mountains worden zo genoemd omdat door de vele eucalyptus planten de bergen een blauwe gloed krijgen. Na een mooie, lange wandeling, hadden we wel wat te drinken en wat lekkers verdiend. In de tijd dat wij druk bezig waren met hoe je een flesje drinken uit de automaat krijgt, zag Ilse zakjes chips half uit de automaat hangen. Met een volle vaart bonkte ze op de automaat en vielen er zo twee zakken chips naar beneden. Goede karma deze keer voor m'n gestolen zak chips, haha.

Donderdag was het 38 graden en erg benauwd, waardoor een activiteit ondernemen eigenlijk gekkenwerk was. Ik besloot met Kris lekker in het park te gaan liggen en daarna rustig wat rond te lopen door de stad.

Vrijdag leek het me verstandig om wat voor te slapen voor de volgende dag, dus lag ik lekker tot twee uur 's middags in bed. Daarna kocht ik nog wat laatste souveniertjes en kookte ik m'n gezonde maaltje voor de nodige vitamientjes. De volgende dag brak namelijk alweer de laatste dag van het jaar aan.

's Ochtends om half vijf ging de wekker, want we moesten vroeg in de rij voor een goed plekje met uitzicht op de Harbour bridge. Met een Nederlands groepje stonden we vier uur in de rij voordat we een goed plekje konden bemachtigen, maar het was het allemaal waard. De dag ging heel snel voorbij. We hadden niet eens het idee dat de jaarwisseling zo dicht bij was. Het leek meer op een dagje chillen in het park met als afsluiter een geweldig vuurwerkspektakel. Het was zo bijzonder om met vreemde mensen oud en nieuw op deze manier mee te maken. Oud en nieuw in Sydney, wat je normaal alleen maar op het journaal ziet, beleef je nu in het echt. Het nieuwe jaar ingaan in Sydney, was heel bijzonder, maar geweldig! Zeker als je daarna gaat Skypen met je lieve familie die op dat moment nog in het jaar daarvoor leven. Als je dan de volgende morgen met een kater wakker wordt en iedereen in Nederland net het nieuwe jaar in gaat, is dat wel even slikken. Gelukkig heb ik m'n allerliefste vriendinnetje die me gewoon via Skype even mee laat genieten van het beste nieuwjaarsfeest in ons eigen dorpshuis. Dan besef ik dat ik nog heel erg veel van m'n laatste weekje hier ga genieten, maar dat ik ook niet kan wachten om weer naar huis te gaan!