Backpackers life

Na een wat lang verblijf in Taupo in de hoop om de tongariro crossing te doen (Wat helaas door het slechte weer niet door kon gaan), stapte ik woensdag weer op de bus richting River Valley. Van te voren dacht ik dat we in een klein dorpje terecht zouden komen, maar zelfs dat was teveel gezegd. Ergens naast een rivier midden in de vallei was een oud houthakkershuis te vinden, waar wij die nacht zouden verblijven. Ik waande me als een cowgirl in het verleden en bracht m'n dag door zonder telefoon en internet. Met een zelfgemaakt kabelbaantje hielpen we elkaar naar de andere kant van de rivier waar we de berg opklommen voor een prachtig uitzicht. 's Avonds speelde we kaartspelletjes, dronken we bier en uiteindelijk belanden we met z'n allen in een enorm lang bed waar iedereen naast elkaar sliep. De volgende ochtend moest ik het western leven even helemaal waarmaken en besloot ik iets te doen wat ik van te voren niet snel had gedacht. Als onervaren, bange schijterd klom ik op een paard en maakte we na een korte introductie in de bak en geweldig mooie tocht door de bergen. Het was waanzinnig om op een paard je ogen uit te kunnen kijken en te genieten van het prachtige uitzicht.

Al had ik nog dagen heerlijk op dit mooie plekje door kunnen brengen, gingen we 's middags helaas alweer door naar de hoofdstad Wellington. Daar moest ik maar eens het uitgaansleven gaan ontdekken. Om toch nog even het western gevoel vast te houden belandden we in een café met live muziek en dansten we tot in de vroege uurtjes. Na een avondje stappen moest de volgende dag natuurlijk even goed worden gemaakt door een cultuursnuifje. Ik bezocht een enorm museum en leerde over de inheemse bewoners van het eiland, de immigratie naar Nieuw Zeeland en ik voelde hoe het is om in een epicentrum van een aardbeving te zitten. Ik kan je vertellen, dat is echt een heftig gevoel! Ik was extra blij dat ik tijdens de aardbeving op het Noordereiland zat en niet in Christchurch.

Na een geweldige drie weken zat m'n reis er in het Noordereiland er al weer op en vertrok ik de volgende ochtend met de Ferry naar het Zuidereiland. Nog drie weekjes te gaan om van dit schitterende land te genieten!

Eenmaal in het Zuidereiland aangekomen, stopten we in Kaiteriteri. Voor de eerste keer kon ik zondag genieten van een heerlijke stranddag in Nieuw Zeeland. Na een relaxt dagje kreeg ik de volgende dag een rondleiding door het Tasman nationaal park door de eigenaar van het hostel. De tours door locals blijven toch echt het allerleukst! Je komt op plekken waar de aangeboden tours niet komen en het is heel leuk om in contact te komen met echte kiwi's. Bij de split Apple rock namen we een duik in het water. Plotseling dook er een stingray op. Net zoals Steve Erwin waagde ik de gok en zwom het dier achterna. Gelukkig kwam ik er iets beter van af. De avonturier komt wel steeds meer en meer in me naar boven. Wat zal de rest van de reis me dan nog brengen?

Terug in het hostel bleek ik nieuwe roomies te hebben en het waren voor de verandering een keer allemaal meiden. Heerlijk dacht ik, even geen jongens die de hele nacht scheten laten en de kamer vergassen. Inderdaad, geen scheten dit keer maar helaas bleek er wel een speenvarken op m'n kamer te zitten. Er begon een meisje toch enorm te snurken. Nog nooit heb ik zoiets verschrikkelijks gehoord. Wat een geluid! Ondanks dat ik kapot was, kon ik geen oog dicht doen. Helaas zat er niks anders op dan het te accepteren. Dat is nu eenmaal de andere kant van het backpackersleven, haha.

De volgende dag ging ik weer verder met de bus en kwamen we in het plaatsje Westport. Voor mij checkte het snurkende meisje in. Ik was de volgende en waar ik al bang voor was werd werkelijkheid; ik kwam bij haar in de kamer terecht. Zo vriendelijk mogelijk vroeg ik of ik misschien een andere kamer kon krijgen. Een nacht vooruit, maar dit liet ik me geen twee nachten gebeuren.